Трет ден од Искусниот март

3-те^er ден и крај на ова Латиноамерикански март за ненасилство Во својата традиционална верзија на физички начин, како и претходните денови, беше полна со предизвици, авантури и учење. Поголемиот дел од тимот на базата престојуваше во рекреативните објекти на УНДЕКА (Сојуз на вработени во Костариканскиот фонд за социјално осигурување), кои lyубезно ни ја дадоа својата поддршка и спонзорство за оваа намена.

На 30 септември во 7 часот наутро, Основниот тим на Маршот за лица (ЕБМП) од Маршот, пристигнува на најавената адреса на поаѓање, во Хередија, сепак, кога нема да пристигне нов дилер и земајќи ја предвид временската прогноза за попладне, беше одлучено да напредуваме со возило до центарот Сан Хозе со цел да стигнеме до Охомого на време пред да биде присутен дождот.

Така, симболично беше одлучено дека маршот ќе ја напушти Плаза де ла Демократија и де Аболицион дел Армија, лоцирана во главниот град на Костарика. Во овој момент, г -дин Карлос Гарбанзо, член на заедницата Буен Вивир, се приклучува на маршот.

Треба да се напомене дека веднаш до овој парк е Националниот музеј, чија зграда порано беше Седиште. Во Костарика, сите воени бараки, структурно спасени, беа претворени во музеи.

Маршот стигнува до Монтес де Ока

По првите 3 и пол километри на пат кон Охомого, поминуваме низ кантонот Сан Педро де Монтес де Ока. Властите на Општината на овој кантон на чело со хуманистичкиот потпретседател Хозе Рафаел Кесада и првиот заменик -градоначалник Арх.Ана Лусија Гонзалес. Во многу пријатна атмосфера, општините, соседите и демонстрантите споделија закуска и накратко разговараа за можните идни проекти во кои се вклучени Општината и населението на Новите генерации.

Претпоследната станица на Маршот беше направена во Трес Риос де ла Унион, веќе во провинцијата Картаго, откако веќе поминав 16 километри од 5 километри што требаше да се пешачи овој последен ден. На ова место, Лорена Делгадо, членка на Сило пораката заедница, се приклучува на маршот.

Еден последен тежок и опасен потег

Последниот и последен дел беше најтешкото и најопасното одење по работ на автопатот и по стрмниот пат што се чинеше дека никогаш нема да заврши, тие конечно стигнаа до Охомого во договорената точка и во времето утврдено навреме за да ја направат церемонијата за нарачка за Латинска Америка. Имаше 5 демонстранти кои пристигнаа во Серо де Охомого, Рафаел де ла Рубија, ovanовани Бланко, Мерцедес Идалго, Карлос Гарбанзо и Лорена Делгадо првите три, тие останаа како марширачи, во текот на трите дена од март.

Во Споменикот на Христос Царот, подигнат од 1823 година како симбол на мирот на крајот на првата Граѓанска војна и место за договор за завршување на војната од 48, група хуманисти, соседи и некои службеници на Општина Монтес де ОкаПриемот беше многу емотивен и церемонијата на нарачка беше извршена од сите присутни кои сакаа да учествуваат со придонесување на нивното барање на местото на најголема концентрација на енергија во местото според светиот геометриски дизајн што го користеа за изградба на овој прекрасен споменик и нејзината соседна плоштада.оној што има 5 зраци во форма на бетонски линии кои се сечат меѓусебно споени со полумесечина пред статуата.

Помеѓу нарачки, соопштенија и декламации, овој заклучен чин беше развиен.
Едно од барањата беше да се гушкаме повеќе, па по церемонијата на благосостојба, на ова место беше договорен нов пакт полн со позитивна енергија, овој пат тоа беше пакт за прегратка помеѓу присутните на крајот од овој искуствен марш во начин лице в лице, оној што ја запечати и заклучи оваа активност.